Tekst van de Brezjnev-doctrine. Uitgesproken door Leonid Brezjnev in Polen, op 13 november 1968. De doctrine rechtvaardigde militair ingrijpen van de Sovjet-Unie in socialistische landen ten tijde van de Koude Oorlog. In 1988 schafte Michael Gorbatsjov de Brezjnev-doctrine af.
In verband met de gebeurtenissen in Tsjecho-Slowakije krijgt de kwestie van de correlatie en onderlinge afhankelijkheid van de nationale belangen van de socialistische landen en hun internationale taken een bijzonder actueel en acuut belang. De maatregelen die de Sovjet-Unie, samen met andere socialistische landen, heeft genomen om de socialistische verworvenheden van de Tsjecho-Slowaakse bevolking te verdedigen, zijn van groot belang voor het versterken van de socialistische gemeenschap, hetgeen de belangrijkste prestatie is van de internationale arbeidersklasse.
We kunnen de beweringen niet negeren, maar op sommige plaatsen druisen de acties van de vijf socialistische landen in tegen het marxistisch-leninistische beginsel van soevereiniteit en de rechten van naties op zelfbeschikking. De ongegrondheid van een dergelijke redenering bestaat er voornamelijk in dat het gebaseerd is op een abstracte, niet-class benadering van de kwestie van de soevereiniteit en de rechten van naties op zelfbeschikking.
De volkeren van de socialistische landen en communistische partijen hebben zeker wel de vrijheid om de koers van vooruitgang van hun respectievelijke landen te bepalen.
Vanuit marxistisch oogpunt kunnen de normen van het recht, inclusief de normen van de wederzijdse betrekkingen van de socialistische landen, echter niet eng, formeel of los van de algemene context van de klassenstrijd in de moderne wereld worden geïnterpreteerd. De socialistische landen komen resoluut op tegen het exporteren en importeren van contrarevolutie.
Elke communistische partij is vrij om de basisprincipes van het marxisme, leninisme en socialisme in haar land toe te passen, maar zij kan niet afwijken van deze principes (ervan uitgaande dat het natuurlijk een communistische partij blijft).
Concreet betekent dit in de eerste plaats dat elke Communistische Partij bij haar activiteiten rekening kan houden met een beslissende factor in onze tijd als de strijd tussen twee tegengestelde sociale stelsels: het kapitalisme en het socialisme.
Dit is een duidelijke en heldere strijd, die in feite niet afhankelijk is van de wil van de mensen, en die bepaald wordt door de verdeeldheid van de wereld in twee tegenovergestelde sociale systemen. Lenin zei: “Elke man moet kiezen of hij zich aan onze kant of aan de andere kant begeeft, elke poging om geen partij te kiezen in deze strijd moet wel in een fiasco eindigen.”
Het moet benadrukt worden dat wanneer een socialistisch land een “niet-gelieerde” staat lijkt te hebben, het zijn nationale onafhankelijkheid behoudt, in feite vanwege de macht van de socialistische gemeenschap, en vooral de Sovjet-Unie als een centrale kracht, die ook de macht van zijn strijdkrachten omvat. De verzwakking van een van de schakels in het wereldsysteem van het socialisme treft rechtstreeks alle socialistische landen, die er niet onverschillig tegenover kunnen staan.
De antisocialistische elementen in Tsjecho-Slowakije bestreken eigenlijk de vraag naar zogenaamde neutraliteit en de terugtrekking van Tsjecho-Slowakije uit de socialistische gemeenschap, door te praten over het recht van naties op zelfbeschikking.
De implementatie van een dergelijke “zelfbeschikking” – met andere woorden: de afstand tussen Tsjecho-Slowakije en de socialistische gemeenschap -, zou in conflict zijn geraakt met zijn eigen vitale belangen en zou nadelig zijn geweest voor de andere socialistische staten.
Een dergelijke “zelfbeschikking”, waardoor de NAVO-troepen in staat zouden zijn geweest om naar de Sovjet-grens te komen, terwijl de gemeenschap van Europese socialistische landen gesplitst zou zijn, tast in feite de vitale belangen van de volkeren van deze landen aan. landen en conflicten, als de kern ervan, met het recht van deze mensen op socialistische zelfbeschikking.
Vanwege hun internationale plicht jegens de broedervolkeren van Tsjecho-Slowakije en om hun eigen socialistische verworvenheden te verdedigen, moesten de USSR en de andere socialistische staten resoluut optreden en zij ondernamen actie tegen de antisocialistische krachten in Tsjechoslowakije.
Bron: (eigen vertaling redactie):
http://www.just.wz.cz/view.php?cisloclanku=2005010112 (pageview 16.01.2019)