Het Edict van Milaan, ofwel het Tolerantie-edict, was een religieus decreet van de keizers Constantijn de Grote (ca.280-337) en Licinius (263-325). Met het Edict van Milaan, uitgevaardigd op 3 februari 313, kwam er een officieel einde aan de christenvervolgingen in het Romeinse Rijk.
Meer over het Edict van Milaan lees op Historiek.net.
De schrijver Lactantius (ca.250-320) beschreef in een brief het Edict van Milaan. Later nam de kerkhistoricus Eusebios (ca.263-339) in diens Kerkgeschiedenis (ca.323) de inhoud hiervan over:
Toen wij, Constantinus Augustus (dat is Constantijn de Grote) en Licinius Augustus, op Onze gelukkige bijeenkomst in Mediolanum (Milaan) alles wat het belang en de veiligheid van de staat betreft in ogenschouw namen, hebben Wij overwogen dat onder de dingen die de meeste mensen tot voordeel strekken voor alles de verering van de Godheid geregeld moet worden. Daarom hebben wij aan de christenen en aan alle andere mensen de vrijheid geschonken om die godsdienst uit te oefenen die ieder voor zich verkiest. Welke Godheid er ook moge zetelen in de hemel, moge Hij daarom tevredengesteld en goed gezind zijn jegens Ons en allen die zich onder Ons gezag bevinden. Wij hebben dan ook na heilzame en correcte overweging gemeend dit als een gelegenheid te beschouwen die Wij niemand mogen ontzeggen, of hij nu zijn geest richt op de religie der christenen of op de religie die hij voor zichzelf de meest geschikte acht, zodat de Hoogste Godheid Dien wij in de vrijheid van onze geest dienen, in alles Zijn gewone gunst en welwillendheid kan verlenen. (…) Wij hebben dat besloten opdat geen enkele cultus of religie door Ons toedoen zou kunnen schijnen tekort te zijn gedaan.
Overigens was de christelijke godsdienst in het oosten van het Romeinse Rijk al eerder toegestaan, met het Edict van Nicomedia (30 april 311) alleen een uitbreiding naar andere religies buiten het christendom om.
Bronnen:
-https://historiek.net/edict-van-milaan-3-februari-313/79963/
-https://nl.wikipedia.org/wiki/Edict_van_Milaan